Communicatietheorie van Watzlawick

DE VIER REGELS VAN WATZLAWICK OVER COMMUNICATIE

Er zijn vier regels, die als een soort wetmatigheden het communicatieproces bepalen. Wie beroepsmatig of anderszins veel gesprekken moet voeren, kan er voordeel bij hebben ze te kennen.


1 Je kunt niet niet communiceren.

Hiermee wordt bedoeld dat je, zo gauw je in de buurt komt van een ander, elkaar altijd beïnvloedt. Ook als je niets zegt of als je de ander negeert heeft dat betekenis.

2 Mensen communiceren met woorden, maar vooral ook zonder woorden.

Dit heeft te maken met de lichaamstaal: emoties worden vooral door het lichaam vertolkt. Het is niet toevallig zo boeiend om naar mensen te kijken: zij zijn expressief. Dat wil zeggen dat ze van alles laten zien, vaak zonder dat ze zich dat zelf bewust zijn. Men spreekt wel van een tweede communicatie-niveau (metacommunicatie): soms kan datgene wat iemand zegt in tegenspraak zijn met wat iemand 'uitstraalt'. Dat kan heel verwarrend zijn.

3 Wat ik waarneem hoeft niet hetzelfde te zijn als wat de ander waarneemt.

Veel conflicten komen voort uit het feit dat iemand meent, dat de ander het "verkeerd ziet'. Maar, wanneer iemand de zaken anders ziet, betekent dat nog niet dat hij/zij het verkeerd ziet. Mensen zien vaak al snel wat ze willen zien: omdat dat zo in hun straatje te pas komt.

4 Als mensen iets zeggen, zeggen ze ook iets over de manier waarop ze benaderd willen worden.

De relatie tussen mensen is in sterke mate bepalend voor hun manier van communiceren.
Tegen iemand die je goed kent praat je heel anders dan tegen een vreemde. Tegen iemand, van wie je afhankelijk bent praat je anders dan tegen een ondergeschikte. De communicatie loopt vast, wanneer iemand op een andere wijze wordt benaderd dan wordt verlangd.


Communicatie speelt zich af op twee niveaus:
Inhoud & Proces